Sinds een week of twee hangt er een paarse gloed over Arusha. Het is de Blauwe Mimosifolia, oftewel de Jacaranda. Een boom die oorspronkelijk uit Zuid-Amerika komt en van het Portugese woord afstamt dat ‘geurig’ betekent.
De Jacaranda kan gemakkelijk 20 tot 30 meter hoog worden. De trompetvormige bloemen zijn zo’n 5 cm groot en zijn blauw/paarsachtige van kleur. De legende gaat dat het geluk brengt als een bloem van de Jacaranda op je hoofd valt. Iets wat in deze periode van het jaar niet ondenkbaar is, aangezien de straten in Arusha vol staan met bloeiende Jacaranda’s en de wegen bedekt zijn met een purper tapijt.
Terwijl in Nederland ongetwijfeld de bomen ook hun bladeren laten vallen en de herfstkleuren steeds duidelijker worden, kondigen de bloeiende Jacaranda's hier juist de zomerperiode aan. Voorlopig kunnen wij dus nog even ons geluk beproeven en genieten van tropische temperaturen – en deze sierlijke tropische bomen!
dinsdag 30 september 2014
maandag 29 september 2014
maandag 22 september 2014
Boer Julian
In januari beschreef ik hoe wij, net zoals vele andere Nederlanders, elke zondag naar “Boer zoekt vrouw” keken. Niet zo zeer voor de boeren of de dames die meededen, maar met name om een glimp op te kunnen vangen van het Tanzaniaanse landschap. Ons amper voor kunnen stellend dat ook wij dit binnenkort ons ‘thuis’ zouden gaan noemen.
Ruim een half jaar verder zijn we aardig gewend geraakt aan het Afrikaanse leven. De zomerse temperaturen hebben weliswaar wat langer op zich laten wachten dan gedacht, maar dagelijks mogen we genieten van het boeiende landschap, het indrukwekkende gebergte van de Mount Meru en de kleurrijke Maasai. En zitten we inderdaad op een veranda omgeven door een tropische tuin. Sterker nog, de veranda van onze eigen Hollandse boer Wim...
Simba Farm is een boerderij van 7500 acres (ruim 3000 hectare!) op de glooiende heuvels van west Kilimanjaro. Het ligt op 1800 meter hoogte, aan de rand van het regenwoud van Kilimanjaro National Park en tegen de lager gelegen vlaktes waar regelmatig olifanten, zebra’s en giraffes te vinden zijn.
Na een rit van zo’n twee uur rijden we het erf van Simba op. We worden warm verwelkomd door de eigenaresse Yoka Bruinsma, de zus van Wim. Al enkele decennia runnen zij en haar man deze boerderij waar ze hun eigen groente, gerst en tarwe verbouwen. We overnachten in het guesthouse dat direct naast de woonboerderij gelegen is. Dit koloniale huisje uit de jaren ’20 heeft bewonderenswaardig zijn originele charme weten te behouden. Het is prachtig authentiek, met mooie donkere meubels, een woonkamer met open haard en een ruime veranda. Maar het mooiste is nog wel het adembenemende uitzicht over de kleurige tuin met daarachter het golvende landschap, zo ver als je kunt kijken...
Op en rondom het erf van de boerderij is men volop aan het werk. Er staan verschillende tractoren en graandorsers, en de stallen zijn gevuld met koeien en schapen. Er lopen paarden, witte konijntjes met rode ogen zitten in hokjes bij elkaar en we gaan kijken in de kippenren met eenden, kalkoenen en kippen. Uiteraard vindt Julian het geweldig om omringd te zijn door zoveel dieren. Toch zijn het met de name de honden die zijn aandacht blijven trekken.
De zondag begint goed. Na een uitgebreid ontbijt op de veranda in het ochtendzonnetje, gaan we met een van de farm jongens op pad naar de Simba rivier. Het is een niet al te lange wandeling bergafwaarts door een bosachtig gebied dat bewoond wordt door Black-and-white Colobus Monkeys. Beneden in de kloof stroomt een kraakhelder beekje; gesmolten sneeuw van de top van de Kilimanjaro dat naar het dal stroomt en hier gedeeltelijk afgetakt wordt richting Simba Farm om als watervoorziening voor de boerderij te dienen.
Later in de ochtend maken we een rit over het landgoed van Simba. De auto is geen overbodige luxe gezien de immense oppervlakte. We komen langs verschillende huizen van familieleden en wandelen naar de top van een heuvel vanwaar we 360 graden uitzicht hebben over de omgeving. Helaas is de Kilimanjaro niet zichtbaar, maar desalniettemin is het een overweldigend vergezicht. We kunnen alleen maar concluderen dat deze Nederlanders destijds een prachtig plekje hebben uitgekozen en er iets moois hebben weten op te bouwen. Waar we, als het aan ons ligt, graag nog vaker terugkomen!
Voor meer foto's van Simba Farm Lodge volg deze link.
Ruim een half jaar verder zijn we aardig gewend geraakt aan het Afrikaanse leven. De zomerse temperaturen hebben weliswaar wat langer op zich laten wachten dan gedacht, maar dagelijks mogen we genieten van het boeiende landschap, het indrukwekkende gebergte van de Mount Meru en de kleurrijke Maasai. En zitten we inderdaad op een veranda omgeven door een tropische tuin. Sterker nog, de veranda van onze eigen Hollandse boer Wim...
Simba Farm is een boerderij van 7500 acres (ruim 3000 hectare!) op de glooiende heuvels van west Kilimanjaro. Het ligt op 1800 meter hoogte, aan de rand van het regenwoud van Kilimanjaro National Park en tegen de lager gelegen vlaktes waar regelmatig olifanten, zebra’s en giraffes te vinden zijn.
Na een rit van zo’n twee uur rijden we het erf van Simba op. We worden warm verwelkomd door de eigenaresse Yoka Bruinsma, de zus van Wim. Al enkele decennia runnen zij en haar man deze boerderij waar ze hun eigen groente, gerst en tarwe verbouwen. We overnachten in het guesthouse dat direct naast de woonboerderij gelegen is. Dit koloniale huisje uit de jaren ’20 heeft bewonderenswaardig zijn originele charme weten te behouden. Het is prachtig authentiek, met mooie donkere meubels, een woonkamer met open haard en een ruime veranda. Maar het mooiste is nog wel het adembenemende uitzicht over de kleurige tuin met daarachter het golvende landschap, zo ver als je kunt kijken...
Op en rondom het erf van de boerderij is men volop aan het werk. Er staan verschillende tractoren en graandorsers, en de stallen zijn gevuld met koeien en schapen. Er lopen paarden, witte konijntjes met rode ogen zitten in hokjes bij elkaar en we gaan kijken in de kippenren met eenden, kalkoenen en kippen. Uiteraard vindt Julian het geweldig om omringd te zijn door zoveel dieren. Toch zijn het met de name de honden die zijn aandacht blijven trekken.
De zondag begint goed. Na een uitgebreid ontbijt op de veranda in het ochtendzonnetje, gaan we met een van de farm jongens op pad naar de Simba rivier. Het is een niet al te lange wandeling bergafwaarts door een bosachtig gebied dat bewoond wordt door Black-and-white Colobus Monkeys. Beneden in de kloof stroomt een kraakhelder beekje; gesmolten sneeuw van de top van de Kilimanjaro dat naar het dal stroomt en hier gedeeltelijk afgetakt wordt richting Simba Farm om als watervoorziening voor de boerderij te dienen.
Later in de ochtend maken we een rit over het landgoed van Simba. De auto is geen overbodige luxe gezien de immense oppervlakte. We komen langs verschillende huizen van familieleden en wandelen naar de top van een heuvel vanwaar we 360 graden uitzicht hebben over de omgeving. Helaas is de Kilimanjaro niet zichtbaar, maar desalniettemin is het een overweldigend vergezicht. We kunnen alleen maar concluderen dat deze Nederlanders destijds een prachtig plekje hebben uitgekozen en er iets moois hebben weten op te bouwen. Waar we, als het aan ons ligt, graag nog vaker terugkomen!
Voor meer foto's van Simba Farm Lodge volg deze link.
vrijdag 12 september 2014
Bwindi
Toen we begin 2014 te raden gingen wat we allemaal mee wilden nemen naar Tanzania, stond het al vrij snel vast dat onze 2-jarige Labrador tot een van die punten zou behoren. We konden en wilden haar niet achterlaten, en bovendien zou Julian ons dat niet in dank hebben afgenomen.
Hoewel de vlucht geen pretje voor haar zal zijn geweest, wist ze zich snel en gemakkelijk aan haar nieuwe omgeving aan te passen. Terwijl wij allemaal ziek werden in de eerste week, had Bwindi nergens last van. En nog steeds lijkt ze het goed naar haar zin te hebben. Tweemaal per dag maakt ze vrolijk een rondje in de buurt met Ezekiel, de jongen die ook onze tuin verzorgt. Een enkele keer staat Julian er zelfs op dat hij haar zelf uitlaat... Ook van de warmte heeft ze geen hinder en anders zoekt ze de koele schaduw van de struiken op. Regelmatig moet ze het ontgelden wanneer Julian een overschot aan energie heeft en zijn speelgoed met haar wil delen. Maar zodra de rust is teruggekeerd kruipt ze op de speelmat om tevreden in slaap te vallen. Geen moment heeft ze omgekeken naar de mand die we bij aankomst voor haar hadden omgekocht...
Bovendien vindt ze autoritjes heerlijk. Zodra ze de kans krijgt springt ze in de auto. De bestemming maakt niet uit, als ze maar mee mag. Trouw ging ze twee keer per week Julian mee wegbrengen en ophalen van de kinderopvang. En dat dit ook zo z'n voordelen had bleek maar weer tijdens een verkeerscontrole. Verder dan een vriendelijke begroeting kwam de politieman niet, want op het moment dat de zwarte hondenkop langs het stuur opdook, mompelde hij snel dat we maar weer door moesten rijden... Ze mag dan nog zo'n allemansvriend zijn, het gebrek aan waakzaamheid wordt hier ruimschoots gecompenseerd door haar verschijning!
Hoewel de vlucht geen pretje voor haar zal zijn geweest, wist ze zich snel en gemakkelijk aan haar nieuwe omgeving aan te passen. Terwijl wij allemaal ziek werden in de eerste week, had Bwindi nergens last van. En nog steeds lijkt ze het goed naar haar zin te hebben. Tweemaal per dag maakt ze vrolijk een rondje in de buurt met Ezekiel, de jongen die ook onze tuin verzorgt. Een enkele keer staat Julian er zelfs op dat hij haar zelf uitlaat... Ook van de warmte heeft ze geen hinder en anders zoekt ze de koele schaduw van de struiken op. Regelmatig moet ze het ontgelden wanneer Julian een overschot aan energie heeft en zijn speelgoed met haar wil delen. Maar zodra de rust is teruggekeerd kruipt ze op de speelmat om tevreden in slaap te vallen. Geen moment heeft ze omgekeken naar de mand die we bij aankomst voor haar hadden omgekocht...
Bovendien vindt ze autoritjes heerlijk. Zodra ze de kans krijgt springt ze in de auto. De bestemming maakt niet uit, als ze maar mee mag. Trouw ging ze twee keer per week Julian mee wegbrengen en ophalen van de kinderopvang. En dat dit ook zo z'n voordelen had bleek maar weer tijdens een verkeerscontrole. Verder dan een vriendelijke begroeting kwam de politieman niet, want op het moment dat de zwarte hondenkop langs het stuur opdook, mompelde hij snel dat we maar weer door moesten rijden... Ze mag dan nog zo'n allemansvriend zijn, het gebrek aan waakzaamheid wordt hier ruimschoots gecompenseerd door haar verschijning!
Abonneren op:
Posts (Atom)