Pasen in Arusha

De regenachtige paasdagen brengen we rustig door in Arusha. In tegenstelling tot mijn eerdere bericht komen we er deze week achter dat het wel degelijk langdurig kan regenen in Tanzania; niet alleen 's nachts maar ook de gehele dag! In dat opzicht is er dus een aanmerkelijk verschil met het regenseizoen in Oeganda. Maar wanneer de zon dan toch even doorbreekt, is het een mooie gelegenheid om met Julian paaseieren in de tuin te zoeken. Een spelletje dat hij gelukkig al snel door heeft en de gekleurde "eis", zoals hij ze trots noemt, met gemak vindt waardoor ze toch nog enigszins eetbaar blijven in de hoge temperaturen.

Paaseieren zoeken

Eerste Paasdag rijden we na het ontbijt een stukje het binnenland in richting Namanga, de grens met Kenia. Zodra we Arusha verlaten, laten we ook het verkeer achter ons en rijden we al snel de groene heuvels in. Het is een indrukwekkend landschap, dat met name gekenmerkt wordt door de Masai en hun kuddes. Het vee, variërend van geiten en schapen tot koeien en ezels, wordt gehoed door jonge kinderen, terwijl de volwassen mannen langs de weg lopen met hun onmiskenbare rode doeken en houten stokken.

Na een kleine twintig kilometer draaien we weer om en rijden we terug naar Arusha voor een lunch bij het Mount Meru Hotel. Een luxe hotel direct aan de golfbaan en een ideale plek om een middag aan het zwembad door te brengen, als het weer dat zou toelaten. Maar vandaag dus helaas niet...

Na regen komt zonneschijn

Na een eerste week waarin we flink moesten wennen aan ons nieuwe leventje, begint de tweede week een stuk rustiger. Terwijl Bas volledig aan het werk is, proberen ook Julian en ik onze draai te vinden in en rondom het huis. Dat betekent in de ochtend of namiddag een blokje om met Bwindi, terwijl Julian vanuit zijn kinderwagen voorbijgangers vrolijk begroet met "mambo". Het betekent ook een fruithapje eten in de schaduw op het terras, vogeltjes zoeken in de tuin, een slaapje halverwege de dag en eindeloos alle op- en afstapjes rondom het huis verkennen.

De broeiende warmte van de eerste week heeft gelukkig plaatsgemaakt voor aangenamere temperaturen, meer bewolking en dagelijks een flinke regenbui, met name 's nachts. Maar, net zoals in Oeganda, houdt de regen nooit lang aan en zijn er nog volop periodes dat de zon zich laat zien.

En nu we allemaal weer fit zijn, grijpen we 's zondag de kans om uitgebreid te gaan lunchen bij Mount Meru Game Lodge en tevens Julian voor het eerst kennis te laten maken met het wild van Afrika. De Meru zelf zien we amper, maar de dieren in het privé reservaat van de lodge zijn niet te missen: zebra's, waterbucks, stekelvarkens, krokodil en verschillende grote vogels zoals pauwen, kraanvogels en een struisvogel. Het (Indisch) buffet is prima verzorgd. Maar het eten kan natuurlijk niet op tegen het spannende uitzicht op de gestreepte paardjes die grazen, de pauwen die door de tuin wandelen en de stekelvarkens die nieuwsgierig dichterbij komen. Julian kan er geen genoeg van krijgen. Al blijft hij ook oog houden voor de kleinere dieren, zoals de vlinders tussen de bloemen en de mieren op het wandelpad.

Eenmaal terug op weg naar huis is Julian binnen een paar minuten diep in slaap, moe van alle indrukken. Dít is de kant van Afrika die we beter kennen en waarvan we Julian nog veel meer willen laten zien!

Voor meer foto's van Mount Meru Game Lodge volg deze link.

Een continent verder... maar een stapje terug

En dan is het zover. Na een week van last minute inkopen doen, de laatste spullen pakken, afscheid nemen van familie en vrienden, en zeker ook nog even van het mooie lenteweer genieten, staan we maandagochtend vroeg op Schiphol. Compleet met 6 koffers, 2 trolleys, 2 laptops, een luiertas, Julian's rugzakje, een hond en een bench. Toch krijgen we alles mee en ook de 8 uur durende vlucht naar Kilimanjaro Airport verloopt verrassend voorspoedig.

Het is alsof je in een andere wereld uitstapt; omringd door een klamme hitte en mensen die een compleet andere taal, uiterlijk en cultuur hebben. Waar Julian overigens niet bijzonder van onder de indruk lijkt te te zijn. Een nauwelijks verlichte weg van het vliegveld naar Arusha leidt ons naar ons huis voor de komende periode, dat gelukkig van de meeste gemakken voorzien is en al behoorlijk ingericht blijkt te zijn.

Hoewel het voor ons deels 'thuis komen' is, moeten we in veel opzichten ook weer wennen. Het is alsof je weer even een stap terug in de tijd maakt: een boiler die je moet aanzetten om warm water te krijgen, een pomp om de druk van het kraanwater op te voeren, een generator om de stroomuitval op te vangen... Maar het is met name het verschil in temperatuur (30 graden) en het eten, ondanks dat we zelf koken, dat ervoor doet zorgen dat we ook lichamelijk moeten wennen. Inclusief de nodige maag- en darmklachten. Even een stapje terug en kalm aan doen dus. En laat dat nou nét niet moeilijk zijn in Afrika...!

Our Flying Dutchman

Voor meer foto's van ons afscheid en aankomst volg deze link.